Analiza moczu może ujawnić choroby, które pozostały niezauważone, ponieważ nie wywołują uderzających objawów. Przykłady obejmują cukrzycę, różne formy kłębuszkowego zapalenia nerek i przewlekłe infekcje dróg moczowych.

Najbardziej opłacalnym urządzeniem stosowanym do badania moczu jest papierowy lub plastikowy prętowy wskaźnik poziomu. Ten system mikrochemiczny jest dostępny od wielu lat i umożliwia analizę jakościową i półilościową w ciągu jednej minuty dzięki prostej, ale uważnej obserwacji. Zmiana koloru występująca w każdym segmencie paska jest porównywana z kartą kolorów w celu uzyskania wyników. Jednak nieostrożny lekarz, pielęgniarka lub asystent jest całkowicie w stanie źle odczytać lub źle zinterpretować wyniki. Mikroskopowa analiza moczu wymaga jedynie stosunkowo niedrogiego mikroskopu świetlnego.

Mikroskopowa analiza moczu

Pierwszą częścią analizy moczu jest bezpośrednia obserwacja wzrokowa. Normalny, świeży mocz ma kolor od jasnożółtego do ciemnożółtego lub bursztynowego i przejrzysty. Normalna objętość moczu wynosi od 750 do 2000 ml / 24 godziny.

Zmętnienie lub zmętnienie może być spowodowane nadmiernym materiałem komórkowym lub białkiem w moczu lub może powstać w wyniku krystalizacji lub wytrącania soli po odstaniu w temperaturze pokojowej lub w lodówce. Czyszczenie próbki po dodaniu niewielkiej ilości kwasu wskazuje, że prawdopodobną przyczyną zmętnienia jest wytrącanie soli.

Czerwony lub czerwono-brązowy (nienormalny) kolor może pochodzić od barwnika spożywczego, jedzenia świeżych buraków, narkotyków lub obecności hemoglobiny lub mioglobiny. Gdyby próbka zawierała wiele czerwonych krwinek, byłaby zarówno mętna, jak i czerwona.

Ciężar właściwy

Ciężar właściwy moczu zależy od obecności substancji rozpuszczonych reprezentowanych przez cząstki o różnej wielkości, od małych jonów po większe białka. Osmolalność moczu mierzy całkowitą liczbę rozpuszczonych cząstek, niezależnie od ich wielkości. Najpopularniejszą metodą pomiaru jest obniżenie temperatury krzepnięcia. Refraktometr mierzy zmianę kierunku ścieżki światła (refrakcji) na podstawie stężenia i wielkości cząstek w płynie. Większe cząstki, takie jak glukoza i albumina, w większym stopniu zmienią refrakcję. Pomiar ciężaru właściwego miarki moczu jest przybliżeniem najbardziej wrażliwym na stężenie kationowe w moczu. Dlatego ciężar właściwy jest zmieniany przez bardzo wysokie lub niskie pH moczu, ale nie duże cząstki, takie jak białka.

Ciężar właściwy moczu badany przez badania ogólne moczu jest wprost proporcjonalny do osmolalności moczu. Ilość substancji rozpuszczonej w kilogramie rozpuszczalnika nazywa się osmolalnością, a ilość na litr rozpuszczalnika wynosi osmolarność. Tak mierzona jest zdolność nerek do koncentracji lub rozcieńczenia moczu w stosunku do osocza.

Ciężar właściwy między 1,002 a 1,035 na próbce losowej należy uznać za normalny, jeśli czynność nerek jest prawidłowa. Ponieważ gramatura przesączu kłębuszkowego wynosi od 1,007 do 1,010, każdy pomiar poniżej tego zakresu wskazuje na nawodnienie, a każdy pomiar powyżej niego wskazuje względne odwodnienie.